KTM LC8 ADVENTURE S

Ktm lc8 950 adventure-s




Η ΚΤΜ κατάφερε μέσα από άπειρες συμμετοχές σε σκληροτράχηλους αγώνες να αποκομίσει ανυπολόγιστη εμπειρία... Για πολλά χρόνια προσπαθούσε να περάσει αυτήν την εμπειρία σε μοτοσυκλέτες ικανές να προσεγγίσουν το μέσο αναβάτη, όχι όμως πάντα με επιτυχία. Μέχρι που μια στροφή στην νοοτροπία της, κατάφερε να τη φέρει πολύ κοντά στο μέσο όρο του μοτοσυκλετιστή....Κι η στροφή αυτή έγινε μεταξύ άλλων με την δημιουργία του ΚΤΜ 950...

Η πρώτη εντύπωση που αποκομίζεις είναι αυτή της πολεμικής μηχανής. Πόσες φορές έχουμε απολαύσει φωτογραφίες ή βίντεο με αυτή τη μοτοσυκλέτα σε δύσβατες περιοχές της ερήμου να καταφέρνουν τα απροσδόκητα; Πόσες φορές έχουμε αντικρύσει Κύπελλα και Βραβεία με φόντο αυτό το αυστριακό λογότυπο;...Αμέτρητες... Και πλέον είναι τόσο εύκολο αυτό το αντικείμενο πόθου ακόμη και για τον ήρωα Fabrizio Meoni, να γίνει δικό μας και να ζήσουμε κι εμείς πλέον το όνειρο της περιπέτειας στο ρόλο του πρωταγωνιστή. Γωνίες και κάθετες σχεδόν επιφάνειες , που σε άλλη μοτοσυκλέτα θα ήταν αποκρουστικές, εδώ υπάρχουν στην αρμονία του “λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν”. Κάθε πολεμιστής άλλωστε φρντίζει από νωρίς να πετάξει τα περιττά... Το αυτό έκανε και η ΚΤΜ στο 950 adventure, αφήνωντας στην άκρη κάθε περιττό στοιχείο είτε αυτό λέγεται βάρος, είτε αξεσουαρ, είτε .... ό,τι θέλετε εσείς. Προτείνει ένα απλούστατο, λειτουργικότατο και αξιοζήλευτο συμπρωταγωνιστή στην καθημερινή μας ταινία δράσης!






“...camo colors...”

Αυτό νιώθεις πως σου λείπει μόλις θέσεις εαυτόν προ ευθυνών ή τιμονιού, στη μοτοσυκλέτα αυτη. Τα χρώματα του καμουφλάζ των ειδικών δυνάμεων. Κάθεσαι πάνω στο adventure, και αμέσως νιώθεις έτοιμος να πάρεις την “Πόλη”. Μια ελαφρώς προς τα εμπρός κεκλιμένη θέση με τα χέρια αρκετά ανοικτά (σαν σε μοταρντ) σου δίνει την ευχέρεια να χειριστείς με υπερβολική άνεση επιτόπιους ελιγμούς. Αν βοηθούσε και παραπάνω το κόψιμο του τιμονιού σε αυτό θα τη συγκρίναμε με παπί. Δυστυχώς όμως για λόγους ανεξήγητους στο δικό μου νού, η ΚΤΜ παρέχει αρκετά μικρό τόξο στο τιμόνι της. Άλλο ένα ακόμη αρνητικό είναι το ύψος της σέλας από το έδαφος. Αρκετά πιο ψηλά από τον ανταγωνισμό (86 εκ) θα απέτρεπε πολύ κόσμο από το να την προτιμήσει. Βέβαια στο χώμα αυτό είναι κα΄τι που πολλες φορές το αποζητάς, αλλά σε μια μοτοσυκλέτα που προορίζεται και για ασφάλτινο τουρισμό αυτό είναι ένα μείον. Φυσικά όμως στο μικρό αυστριακό εργοστάσιο το θέμα αυτό λύθηκε άμεσα με την παροχή μιας μικρότερης σε πάχος σέλας (after market)έτσι ώστε να βολεύονται και οι ...μικροί ήρωες.





“...δύναμη, πολύ δύναμη...”

Κουμπώνοντας την πρώτη στο κιβώτιο, νιώθεις το κλώτσημα που σε προιδεάζει για ποιο λόγο κατασκευάστηκε αυτό το μεγαθήριο. ...Δεν είμαι εγώ για κάτσε σήκω, δεν κάνω για φαντάρος εγώ, είναι κάποιοι στίχοι που θα ταίριαζαν γάντι με το adventure της ΚΤΜ. Έχει δικό του χαρακτήρα, ξεχωριστή προσωπικότητα και φροντίζει να το διατυμπανίζει με κάθε ευκαιρία. Σου δίνει την εντυπωση πως αν δεν έχεις σκοπό να το ξεζουμίσεις καλύτερα να πάρεις ταξί! Με το άνοιγμα του γκαζιού ο μπροστινός τροχός αρχίζει την απογείωση και σε αυτό δε φταίει τίποτα άλλο παρα η ωμή δύναμη του κινητήρα! Σε πλαίσια αγωνιστικά ο κινητήρας αυτός είναι ανεκτός, μα σε πολιτικά θέλει το σεβασμό του. Στα φανάρια είσαι πράγματι άρχοντας, μα θέλει προσοχή. Ακόμη και η τρίτη του μπορεί να σε κάνει να νιώσεις πως αυτός ο διάολος σκάβει. Κι είναι μεγάλο επίτευγμα να έχεις αυτήν την αίσθηση από μιά τόσο μεγαλόσωμη μοτοσυκλέτα. Δεν μπορείς να βρείς στην κατηγορία τέτοια αίσθηση ρώμης και βαρβατίλας και για αυτό είναι μοναδική!





“...πάμε να φύγουμε από δώ και μη ρωτάς που πάμε...”
Όμως ουδέν καλόν αμιγές κακού, μια μικρή περιγραφή του ότι τέτοια δύναμη απαιτεί κραδασμό, κι ο κραδασμός είναι ο χειρότερος συνοδοιπόρος σε μακρινές αποστάσεις.
Ο συντονισμός από τα 130 και πάνω μπορεί να αντισταθμιστεί με την απαράμιλλη ικανότητα της ρεπριζ εκεί ψηλά, αλλά δεν θα αρέσει και σε πολλούς χιλιομετροφάγους. ΤΟ κορμί της μοτο είναι μεν αδύνατο και ψηλόλιγνο αλλά δεν έχει και πολλά ψεγάδια στην προστασία από τα φυσικά φαινόμενα. Βέβαια η τεχνολογία των υλικών του εξοπλισμού είναι τέτοια που πλέον δε σε απασχολούν αυτά. Όμως αν είστε πάνω από 1,75 καλό θα ήταν να προτιμήσετε ένα αεροδυναμικό κράνος και για σας; και για τον συνεπιβάτη σας, μιας και οι στροβιλισμοί της υποπίεσης του αέρα θα σας αφήσουν παγερά αδιάφορους. Καλές και οι κάθετες επιφάνειες στην πρόσοψη της μοτο, αλλά καλύτερη και η άνεση στο ταξίδι. Φυσικά ούτε αυτό άφησε την ΚΤΜ αδιάφορη, αφού πάλι παρέχεται μεγαλύτερη touring ζελάτίνα, τόσο από την ίδια όσο και από πληθώρα after market εταιριών που υπόσχονται άνεση στο ταξίδι. Και μιας και μιλάμε για άνεση, αυτή παρέχεται απλόχερα, αφού τόσο ο αναβάτης όσο και ο συναναβάτης απολαμβάνει την οποιαδήποτε διαδρομή, μιας και οι γωνίες είναι τέτοιες που θα τους αφήσουν απροβλημάτιστους από πιασίματα και λοιπά στοιχεία. Τέλος η ΚΤΜ έχει φροντίσει για αυτό, με άπειρα μπλιμπλικόνια (copyright Λύκου), ώστε να μοιάζουν πλέον οι καφετέριες στο κέντρο της πόλης με πιτστοπ του Marc Coma.



“...άσφαλτος και χώμα...”
Αν έχει κανείς την εντύπωση πως αυτη η μοτοσυκλέτα θα δυσκολευτεί σε στροφιλίκι, πλανάται. Είναι τέτοια η γεωμετρία και η κατανομή των 200 κιλών της, που βοηθά πολύ τόσο σε κλειστές διαδρομές με φουρκέτες και χασίματα, όσο και σε εθνικές οδούς. Το μαλακό μπροστινό μπορεί να σε προβληματίσει στην αρχή με τα βουλιάγματα και τα περίεργα πλασαρίσματα που έχει, μα άπαξ και το συνηθίσεις, απλά θα χαίρεσαι όταν βλέπεις κλειστή και άγνωστη διαδρομή. Το μικρό κόψιμο στο τιμόνι, που αναφέραμε και πιο πάνω, θα σε αποτρέψει από ντριφταρίσματα και λοιπά καγκουριλίκια, μα θα σε βοηθήσει να οδηγήσεις πιο στρητάδικα. Η ωμή δύναμη από πολύ χαμηλά θα σε βοηθήσει πολύ στο πλασάρισμα στην έξοδο, αρκεί να θυμάσαι πως πρώτα πρέπει να ξαναϊσιώσεις το μοτόρι και μετά να το στύψεις. Τα φρένα θέλουν εξοικείωση γιατί ναι μεν σταματάνε και νταλίκα, αλλά σε ζόρικες καταστάσεις θες κάτι πιο άμεσο κι απόλυτο.



Βέβαια όλα αυτά που περιγράφουμε ως αδυναμίες στην άσφαλτο στο χώμα είναι όπλα. Και όπλα πυρηνικά. Με τόση άμμο, που έχει φάει αυτό το μοντέλο στο Ντακάρ κι εν γένει στην μαύρη ήπειρο, κάτι θα του έμεινε. Ικανοποιητικά κατευθύνσιμο με αναρτήσεις τόσο μαλακές όσο χρειάζεται, θα πάρει τον καθένα από το χεράκι να του μάθει τα κόλπα του μαμούθ στο χώμα! Για όποιον έχει ξαναπαίξει λασποπόλεμο με μαστόδοντα της κατηγορίας, απλά θα δει πως μπορεί να πάει και πιο γρήγορα με την ίδια προσπάθεια, αρκεί να μην είναι μετρίου αναστήματος, γιατί θα δυσκολευτεί στα εύκολα. Στα δύσκολα σίγουρα δε θα μασήσει μια!!!!



“...εν κατακλείδι...”
Η λεπτή του σιλουέτα στα πλαϊνά του ντεπόζιτου, το ανοικτό τιμόνι, το σωληνωτό πλαίσιο, ο φασαριόζικος συμπλέκτης με το ξηρό κάρτερ, ο ατίθασος V-2, οι αναρτησεις που θα καταπιούν τα πάντα, μπορούν να σε πείσουν πως είναι ανώτερη μοτοσυκλέτα από τις προσδοκίες σου. Τώρα βέβαια, αυτό είναι καλό ή κακό; Καλό για έναν έμπειρο αναβάτη που απλά θα νομίζει πως “κλέβει εκκλησίες”, κακό για έναν άπειρο που θα του φουσκώσει πολύ τα μυαλά....